Sovyetler Birliği’nde Zamanının Çok Ötesinde Bir Mühendislik Zekasıyla Tasarlanan Uçan Makine: VVA-14
Bugün bile Sovyetler Birliği’nin gizli hava üssünde Sanki bir bilim kurgu filminden fırlamış gibi Zamanının çok ötesinde görünen bir uçak projesi hayata geçirildi. VVA-14 adı verilen uçan gemi, sıradan bir uçağın tüm sınırlarını zorlayacak şekilde tasarlandı.
Ancak bu heyecan verici proje birçok zorluğa rağmenMühendislik dünyasında derin izler bırakacak bir olaya dönüştü.
Eksantrik bir öngörü sahibi tarafından tasarlanan uçak, şimdiye kadar yapılmış en çok yönlü uçan makine olacaktı.
1960’a kadar Sovyet mühendis Robert Bartini, Zamanının ilerisinde düşünmesiyle ünlüydü. İnsanoğlunun bildiği hemen hemen her ulaşım aracının hızını, verimliliğini ve taşıma kapasitesini inceledikten sonra, en yönlü ve verimli ulaşım aracının ulaşım olduğunu öğrendik. henüz inşa edilmemiş uçak türüÖyle olacağı sonucuna vardı.
Yer etkisi denilen olgudan yararlanıyor. hava ve sudan oluşan bir yastık üzerinde yüzenBir tür makinenin hayalini kurdu ve projeyi uygulamaya karar verdi.
Normalde aşağı doğru ve kanatların etrafından yönlendirilen hava sıkıştırılır ve çok daha yüksek hava basıncına sahip bir cep oluşturulur. daha az sürtünme, daha fazla kaldırmave yüksek verim sağladı.
Kuyu mümkün olduğu kadar hafif olmakBoyut ve kütleyi azaltmak için tasarlanması gereken geleneksel uçakların aksine, yer etkili makineler bir avantaj olarakBu, altlarındaki havayı sıkıştırmak için onları kullanabileceği anlamına geliyordu.
Bartini, yer etkisinin olağanüstü yeteneklere sahip uçakların geliştirilmesine olanak sağlayabileceğini teorileştirdi.
1962 yılında dikey kalkış ve iniş için kaldırma jetlerinin kullanılması; uçak benzeri yüzler, Helikopter gibi her yere gidebilme yeteneği Çok taraflılıkla birleştirilecek konseptin ana sınırlarını çizdi. 1960’a kadar VTOL uçağıGerçekleşmeye başlamıştı ama pek başarılı olmadı.
Dikey kalkış için kaldırma kuvveti gerekli jetler çok yakıt yakar ve uçağın menzilini ve performansını önemli ölçüde sınırlayan ilave ağırlık. Bartini’nin tasarımı, dikey kalkış ve inişlerin verimsizliğini telafi etmek için yer etkisini içeriyordu. Uçmanın verimliliğini kullanacaktı.
Yani onun planlarına göre Her yere gidebilecek bir makine olurdu. Fikirlerini ölçekli modeller ve prototipler kullanarak test ediyordu ama muhteşem makinesini yapmayı başaramadı. çok fazla kaynağaİhtiyaç içinde olacaktı.
1961’de Sovyetler Birliği’nin karşı karşıya kaldığı stratejik tehdit, sonunda Bartini’nin VVA-14 konseptini doğurdu.
Amerikan denizaltıları nükleer füzelerle donatmak ve uzun süre su altında kalabilmesi Sovyetler için büyük bir tehdit oluşturuyordu. Bartini’nin uçağı Denizaltıları bulma ve etkisiz hale getirmepotansiyel bir çözüm sundu.
Yer etkisinde VVA-14 uzun görevlerde uçmak Optimize edildi. Böylece denizaltı karşıtı savaş makinesine dönüştü.
VVA-14’ün geliştirilmesi, teknik zorluklarla ve kaynak eksikliğiyle dolu bir yolculuktu.
kaldırma jetleri ve şişirilebilir dubalar gibi Önemli bileşenlerdeki problemler, projenin ilerlemesini engelledi. 1974’e gelindiğinde bu sorunlar artık çözülmemişken Bartini vefat ettive VVA-14 programı kısa bir süre sonra iptal edildi.
Bartini’nin yenilikçi niyetleri ve yer etkisinin potansiyeline olan inancı onu Havacılık tarihinin unutulmaz bir figürü oldu getirilmiş. Aslında ondan geriye kalan tek şey fütüristik planlarıydı.
Tarihin tozlu sayfalarında dolaşmayı seviyorsanız aşağıdaki içeriklerimize göz atabilirsiniz:
